1631 

- 18 maja

przychodzi na świat w Podegrodziu z rodziców: ojca Tomasza Papki, matki Zofii z domu Tacikowska

1640-43 

pobiera naukę gramatyki w szkole parafialnej w Podegrodziu, którą w 1643 kończy w zakresie I klasy (infima)

1643 

kontynuuje szkołę w Nowym Sączu w zakresie II klasy gramatyki (media)

1646 

przez kilka tygodni kontynuuje naukę w kolegium jezuitów w Jarosławiu

1646-49 

udaje się do kolegium jezuitów we Lwowie, gdzie nie zostaje przyjęty; zarobkowo podejmuje korepetycje, a z czasem zapada na ciężką chorobę; cudownie uleczony w 1649, wraca do Podegrodzia

1649-50 

pobiera naukę w kolegium pijarów w Podolińcu i kończy III klasę gramatyki (suprema)

1650-51 

kształci się w kolegium jezuitów we Lwowie, gdzie kończy poetykę i rozpoczyna retorykę; opuszcza jednak miasto na skutek wojny

1652-54 

kontynuuje naukę w kolegium jezuitów w Rawie Mazowieckiej, gdzie ukończył retoryk i zarazem szkołę średnią oraz odbył 2 lata studiów filozoficznych Okres pijarski

1654 

- 2 lipca

wstępuje do nowicjatu pijarów w Podolińcu (Słowacja)

1655 

w drugim roku nowicjatu studiuje teologię u Franciszkanów Reformatów w Warszawie

1656 

- 22 lipca

składa pierwsze śluby proste w zakonie pijarów

1658-60 

naucza retoryki w kolegium pijarów w Podolińcu

1661 

- 12 marca

w Brzozowie k. Rzeszowa otrzymuje święcenia kapłańskie z rąk biskupa przemyskiego Stanisława Tarnowskiego

1660-62 

naucza retoryki w kolegium pijarów w Rzeszowie

1663-67 

w Warszawie jest nauczycielem, kaznodzieją, spowiednikiem, moderatorem bractwa Matki Bożej Łaskawej, prefektem w kolegium, dwukrotnie czasowym zastępcą rektora w domu zakonnym

1667 

- 27 września

na wezwanie przełożonego generalnego udaje się do Rzymu

1668 

z Rzymu zostaje wysłany przez generała do Nikolsburga (Mikulov, Czechy)

1669 

we wrześniu udaje się do rezydencji pijarów na Kazimierzu w Krakowie

1670 

w styczniu zostaje uwięziony najpierw w domu zakonnym w Podolińcu, a później w Prievidzy (Słowacja); po 3 miesiącach 22 marca zwolniony, wraca na Kazimierz i oddaje się pod opiekę biskupa Założyciel Zakonu Marianów

1670 

- 11 grudnia

z rąk wiceprowincjała M. Krausa otrzymuje dyspensę papieską i odchodzi od pijarów, jednocześnie w obecności tych samych osób dokonuje aktu Oblatio z zamiarem założenia Zakonu Marianów od Niepokalanego Poczęcia NMP

1671-73 

jest kapelanem u Karskich w Luboczy; tu przywdziewa biały habit

1673 

za radą o. Franciszka Wilgi, kameduły, i za zgodą biskupa ordynariusza Stefana Wierzbowskiego, o. Papczyński przybywa 30 września do Puszczy Korabiewskiej, gdzie zostaje przełożonym wspólnoty pustelników; bp Jacek Święcicki, archidiakon i oficjał warszawski, podczas wizytacji 24 października zatwierdza dekretem pierwszy klasztor Zakonu Marianów

1677 

aprobata fundacji instytutu Księży Eremitów Marianów w Puszczy Korabiewskiej przez Sejm Rzeczypospolitej

1677 

marianie otrzymują “Wieczernik Pański” w Nowej Jerozolimie (Góra Kalwaria), dokąd bp Stefan Wierzbowski przenosi o. S. Papczyńskiego z Puszczy Mariańskiej

1679 

- 21 kwietnia

kanoniczna erekcja Zakonu Marianów przez bpa Stefana Wierzbowskiego w Nowej Jerozolimie

1684 

w czerwcu Załoyciel zwołuje w Puszczy Korabiewskiej pierwszą kapitułę generalną

1690 

udaje się do Rzymu w celu uzyskania aprobaty papieskiej dla mariańskiego instytutu, choruje i powraca, nie osiągnąwszy celu

1698 

jesienią wysyła do Rzymu o. Joachima Kozłowskiego w celu uzyskania aprobaty papieskiej dla mariańskiego instytutu

1699 

- 21 września

uzyskanie aprobaty Zakonu Marianów przez Stolicę Apostolską, które po przyjęciu “Reguły Dziesięciu Cnót NMP” i agregację do zakonu Braci Mniejszych staje się zakonem o ślubach uroczystych

1699 

- 15 października

objęcie trzeciej fundacji – w Goźlinie

1699 

Innocenty XII wysyła list (breve) do nuncjusza apostolskiego w Rzeczypospolitej nakazujący mu przyjęcie ślubów od marianów

1701 

- 6 czerwca

Założyciel składa uroczyste śluby na ręce nuncjusza apostolskiego Franciszka Pignatellego w Warszawie; 5 lipca przyjmuje profesję zakonną swoich współbraci w Wieczerniku

1701 

- 17 września

o. S. Papczyński umiera w Górze Kalwarii, gdzie też w kościele “Wieczerzy Pańskiej” zostaje pochowany